آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

            بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

                             نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

                                     دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا...

یکی از سریالهایی که دارن پخش میکنن سریال شهریار.من خیلی اهل دیدن سریال نیستم ولی اینو دوست دارم.شرح حال ادمایی که یه جورایی با بقیه فرق میکنن: عاشقترن. و این عشق هم یه جورایی با بقیه عشقا فرق میکنه.یه عشق واقعی.عشقی که ادمو به یه دنیای دیگه میبره .دنیایی پر از زیبایی  پراز شعر   پر ازسبکبالی و از طرفی پر از سختی و دلتنگی.تا عاشق واقعی نباشی هرگز و هیچوقت نمی تونی حال این جور آدما رو درک کنی.و این عشق تو دنیای ما دیگه پیدا نمیشه.وقتی معیارمون شده طرف بابای پولداری داشته باشه...اول از همه باید خیلی خشکل و خوش اندام باشه... ماشینش ...خونش ...مدرکش... کارش...تیبپش ....ما داریم به کجا میریم؟...

شاید به نظر تکراری بیاد اما حقیقت چیزی جز اینم نیست.به خدا الان نود و پنج درصد جوونا همین طوری فکر میکنن.منم خودم جوونم اما  مطمئنم این چیزا هیچ کسو خوشبخت نمیکنه. باید فکرمون درست باشه...با این چیزا فقط تو اولین لایه های زندگی میمونیم.دنیای عشق دنیایی که برای وارد شدن بهش باید از خیلی چیزا گذشت تا خیلی چیزا رو بدست اورد...

                                                                                                              عاشقی شیوه رندان بلا کش باشد ...